top of page

Δωμάτιο 3: Το (Αβέβαιο) Μέλλον

The fitness facility for all of your needs

Room 3: The (Uncertain) Future

Ενώ οι βεβαιότητες καταρρέουν και οι βιαιότητες εντείνονται, στις ρωγμές κάτι επιβιώνει και ελπίζει. Κάτι που ξεφυτρώνει όταν οι καταιγιστικές επιταγές της κανονικότητας αποτυγχάνουν να εξολοθρεύσουν κάθε τι που δεν χωράει στις νόρμες. Ποστ-αποκαλύπτικ φρικιά, νέα σώματα, νέες επιθυμίες, νέα λεξιλόγια. Μπασταρδεμένα, υβριδικά, ξένα, υστερικά, ανώμαλα. Υποκείμενα που ξεμαθαίνουν να μισούν τις εαυτές τους, εγγενώς προσωρινές κοινότητες φροντίδας και υποστήριξης, οργιώδεις στιγμές χαράς και δημιουργίας. Στις νέες αφηγήσεις, στον θυμό για όσα δεν μας επιτράπηκαν, στις κουήρ ανασκαφές για την ανάδειξη αποσιωπήσεων, στις πληγές που γίνονται όπλα, στα σημεία συνάντησης. Σε ένα μέλλον που όλο μας ξεφεύγει αλλά ή ύπαρξη του οποίου μας επιτρέπει να ελπίζουμε - ένας κόσμος όπου ακόμη και εμείς μπορούμε να είμαστε κάπως αλλιώς.

As certainties collapse and violence intensifies, something survives in the cracks and hope emerges. Something that springs up when the barrage of the demands of normality fails to eliminate everything that does not fit into the norms. Post-apocalyptic freaks, new bodies, new desires, a new vocabulary. Bastardised, hybrid, foreign, hysterical, abnormal. Subjects who unlearn to hate themselves, inherently temporary communities of care and support, orgiastic moments of joy and creation. A toast to these new narratives, then, to the anger for what we were not allowed to be, in the queer excavations for what has been silenced, to the wounds that become our weapons, to all meeting points. To a future that always escapes but whose existence allows us to hope - a world where even we can be somewhat different.

Γεύη Δημητρακοπούλου & Βασιλική Λαζαρίδου, This is Right; Zak Life and After, μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, 2020

Gevi Dimitrakopoulou & Vasiliki Lazaridou, This is Right; Zak Life and After, short documentary, 2020

Οι φωνές του στενού και αλληλέγγυου κύκλου του Ζακ Κωστόπουλου μας μιλούν για την ίδια, τα σώματα μας, τις ζωές μας και το μετά.

The voices of Zak Kostopoulos' community in a film about her, our bodies, our lives and 'the day after'.

Αλέξανδρος Κατσής & Ελένη Άμπια Νζάνγκα, Breath (no.1, work in progress), βίντεο, 2021 

Alexandros Katsis & Helene Habia Nzanga, Breath (no.1, work in progress), video, 2021 

Μια συνεργασία μεταξύ της ηθοποιού Ελένης Άμπια Νζανγκα και του φωτογράφου Αλέξανδρου Κατση. Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί κομμάτι από ένα εν εξελίξει πολυμεσικό project για την ορατότητα και τη συμπεριληπτικότητα των Αφροελλήνων/ Αφροελληνίδων στο ελλαδικό συγκείμενο. Εδώ, με αφορμή τις επικοινωνιακές φιοριτούρες για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, θέλει να καταδείξει πως η κυρίαρχη αφήγηση για ελλαδικότητα και την «πατρίδα» συγκροτήθηκε πάνω στους ιδεολογικούς και υλικούς αποκλεισμούς σωμάτων που δεν εμπίπτουν στην κατασκευή της «φυλετικής καθαρότητας». Το project είναι συλλογικό, με την έννοια ότι εδράζεται πλήρως στη συμμετοχή των υποκειμένων και στο άνοιγμα χώρου για την αποτύπωση της δικής τους εκφραστικότητας.

A collaboration between the actress Eleni Abia Nzanga and the photographer Alexandros Katsis. This work is part of an ongoing in progress multimedia project on the visibility and inclusion of Afro-Greeks in the greek context. Here, on the occasion of the PR nonsense for the 200 years since the Greek Revolution, the piece aims to show that the dominant narrative about greekness and the "homeland" was formed on the ideological and material exclusions of bodies that do not fall under the construction of "racial purity". The project is collective, in the sense that it is based entirely on the participation of the subjects and the opening up of a space to capture their own expressiveness.

Krista Papista, AMAN AMAN, τραγούδι και βίντεο, 2017

Krista Papista, AMAN AMAN, song and video, 2017

Η Krista Papista είναι μουσική παραγωγός και καλλιτέχνις, γεννήθηκε στη Λευκωσία και έχει έδρα το Βερολίνο. Αντλώντας από μια σειρά από μουσικές παραδόσεις, η προσέγγισή της της επιτρέπει να διατηρήσει μια ιδιάιτερη αισθητική αναμειγνύοντας στυλιστικά διαφορετικά είδη, από την ανατολίτικη power pop, στο φεμινιστικό post punk και την πειραματική ελεκτρόνικα.

 

Το έργο της Papista υπάρχει ως ένας οπτικοακουστικός τρίτος χώρος που χαρακτηρίζεται από ενσωματωμένους μύθους, μια κουήρ ανακατασκευή του μεσογειακού πολιτισμού και την εφεύρεση της παράδοσης. Η τρέχουσα δουλειά της επικεντρώνεται στον επαναπροσδιορισμό των δομών εξουσίας των δομών εξουσίας της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής, στην αναγέννηση της παραδοσιακής μουσικής της Ανατολίας προς χιμαιρικά πειράματα ήχου, στην κριτική του εθνικισμού και της πολιτιστικής κληρονομιάς.

 

Η Papista έχει φτιάξει και κυκλοφορήσει αρκετά EP, ένα soundtrack ταινίας και δύο άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου του αντι-εθνικιστικού άλμπουμ "Sultana" - το έργο της έχει ρεμιξαριστεί από τους Jimmy Edgar, Planningtorock, Easter, Clara 3000 & JD Samson. Αυτή τη στιγμή εργάζεται στο τρίτο άλμπουμ της, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2021.

www.krista-papista.com / @kristapapista

---

σκηνοθεσία και μοντάζ: Krista Papista

φωτογραφία: Lorena Pages

κοστούμια: Steven Noble

σκηνικά: Ana Pérez Bosque

 

στίχοι:

 

είναι ο κόσμος σου παράδειγμα

είναι η φύση σου μια πόλη

κι όταν βγαίνεις τα χαράματα

θα’σαι γλύφει όλη η πόλη

 

έλα μάνα να μας δεις

κοριτσάκια στην αγρίμια

έλα μάνα να μας δεις

κοριτσάρες στα λονδίνα

 

και πριν 10 χρόνια ήσουνα η αλήτισσα της παναγιάς

σε 10 χρόνια θα σε δω άγιο φως στον ουρανό

 

ρε μη σε παίρνει

ρε μη σου πνίγει το μυαλό

καταραμένο, ξεφτιλισμένο παρελθόν

 

τα δίνω λέει, τα δίνω όλα

για το λαό, για τη δική μας δόξα

μες στο άσπρο φως, στη φωτισμένη νύχτα

εγώ είμαι ο θεός, να αγιάσω ήρθα

 

έχεις κάνει τόσα θαύματα

είσαι η μόνη μας ελπίδα

έλα ευλόγα την παράνοια

και κυβέρνα την πατρίδα

 

έλα μάνα να μας δεις

κοριτσάκια στην αγρίμια

ένα μανα να μας δεις

κοριτσάρες στη βουλή μας

Krista Papista is a music producer/artist, born in Nicosia and based in Berlin. Drawing from a range of music linages, her considered approach has enabled her to maintain a signature aesthetic across a stylistically diverse output, traversing Anatolian power pop, feminist post punk and experimental electronica.

 

Papista’s work exists as a visual and sonic third space characterised by embedded myths, a queer construction of Mediterranean culture and the invention of tradition. Her current work focuses on reimagining the power structures of Cypriot, Greek, Turkish and Middle Eastern rituals, regenerating traditional Anatolian music into chimeric sound experiments, critiquing nationalism and cultural heritage.

 

Papista has produced and released several EP’s, a film score and two albums, including anti-nationalist album “Sultana”- her work has been remixed by Jimmy Edgar, Planningtorock, Easter, Clara 3000 & JD Samson. She is currently working on her third album, which will be released in October 2021.

www.krista-papista.com / @kristapapista

---

director and editor: Krista Papista

director of photography: Lorena Pages

costume designer: Steven Noble

set designer: Ana Pérez Bosque

 

lyrics:

 

your world is an example

your nature is a city

when you come out at dawn

the whole of the city shall suck you

 

mama come and see us

little girls in the gutter

mama, come and see us

big girls in london

 

ten years ago you were the punk of Virgin Mary

in ten years you will become holy fire in the sky

 

don’t let it get you

don’t let it drown your mind

the cursed, disgraceful past

 

i give it all she says, i give it all

for the volk, for our own glory

in the white light, in the illuminated night

i am god, here to sanctify

 

you’ve performed so many miracles

you are our only hope

come and bless our paranoia

and govern the country

 

mother, come and see us

little girls in the gutter

mother, come and see us

big girls in parliament

Queeroes, Ο Πούστης Λαός, μουσικό άλμπουμ, 2016

Queeroes, The Faggot Folk, music LP, 2016

Τα κομμουνιστικά αντάρτικα κομμάτια της εποχής του εμφυλίου πολέμου διαδραματίζουν διφορούμενο ρόλο στη σύγχρονη ελληνική πολιτιστική κληρονομιά: Από τη μια πλευρά αντιπροσωπεύουν το ταμπού του εμφυλίου πολέμου και το τραύμα των ηττημένων κομμουνιστών, από την άλλη πλευρά γιορτάζονται ως ουσιαστικά μέρος της ελληνικής αντίστασης στη ναζιστική εισβολή και θεωρούνται ανεκτίμητη κληρονομιά για τη σύγχρονη πλειοψηφία της (κέντρο)αριστεράς (από το Πασόκ έως τον Συρίζα). Το έργο Queeroes (από το αυθεντικό τραγούδι της Μαρίας Δημητριάδη "Ήρωες") προτείνει μια ριζοσπαστική επαναπροσέγγιση των αντάρτικων, αλλάζοντας τους στίχους για να μιλήσει για τις queer ζωές, για να ανοίξει διάλογο για (και να επαινέσει) τις queer πολιτικές, δημιουργώντας μια ρετροφουτουριστική μεταμοντέρνα προπαγάνδα.

Κορίτσια σηκωθειτε

 

Κορίτσια σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους

νταλίκες, πουστρακια με όπλα στους ώμους

στο ροζ μαυρο λάβαρο πάντα πιστοί

του εθνους να γινουμε εμεις η ντροπη

 

Συθέμελα ρίχτε την πατριαρχια
τους ματσο τους μαγκες μες στα καφενεια

ντροπή στο σεξεργάτη, στο slave ντροπή

στο αίμα αν δεν πνίξει μια τέτοια ζωή

 

Εμπρός να τσακίσουμε στρεητ μαλακες
στην μπατλερ, στη σετζγουικ να στησουμε πλακες

ντροπή στην αναρχία αν στη μάχη δεν ριχτεί
για την ανωμαλια και άτιμη ζωή

 

Ελλάδα και Κύπρος είναι ολα ενα ψεμα

για χρονια και χρονια μας πινουν το αίμα

μας κραζουν οι φασιστες κι οι εθνικιστες

μα κι οι επαναστατες και κομμουνιστες

“Antartika”, communist partisan songs from the civil war era play an ambiguous role in contemporary greek cultural heritage: On one hand they represent the taboo of civil war and the trauma of the defeated communists, on the other hand they are celebrated as an essential part of greek resistance to the nazi invasion and are considered an invaluable heritage for the most of contemporary (centre) left (from Pasok to Syriza). The project Queeroes (from the original Maria Dimitriadi song "Heroes") proposes a radical detournement of “antartika” songs, changing the lyrics in order to speak about queer lives, discuss (and praise) queer politics, creating a hauntological post modern propaganda.

https://fytini.bandcamp.com/album/--13

Girls Rise

 

Girls rise, let’s take the streets

dykes, faggots with guns on our shoulders

always faithful to the pink and black flag

we wish to become the shame of the nation

 

Destroy patriarchy from its root

and all those macho guys in local caffs

sexworkers and slaves should be ashamed

if they don’t drown such a life in blood

 

Let us crush straight wankers

and build monuments on Butler and Sedgwick

shame to anarchists if they don’t

give themselves to anomaly and dirty life

 

Greece and Cyprus it’s all a lie

for years on end they are killing us

Fascists and nationalists come down on us

but so do revolutionaries and communists

Alex Kat, TRANSATHENS, series of photos, 2013

Alex Kat, TRANSATHENS, σειρά φωτογραφιών, 2013

Το 2013, η Alex Kat επέστρεψε στην Αθήνα μετά από 17 χρόνια διαμονής στο εξωτερικό. Ένας από τους πρώτους αθηναϊκούς χώρους τους οποίους ερωτεύτηκε ήταν οι Κούκλες - ένα ιστορικό trans νυχτερινό κέντρο διασκέδασης που φιλοξενεί το παλαιότερο ζωντανό drag show της Ελλάδας. Η Άλεξ δημιούργησε οικείες σχέσεις με τις περφόρμερς και σύντομα συνειδητοποίησε ότι οι Κούκλες δεν είναι απλώς ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης αλλά μια δημιουργική οικογένεια που προσφέρει αγάπη και υποστήριξη στα μέλη της - οικείες σχέσεις κουήρ συγγένειας. Σύντομα έγινε η φωτογράφος τους και τα κορίτσια αγαπούσαν να της ποζάρουν όσο και σ’ αυτην άρεσε να τραβάει τις έντονες μέρες και νύχτες τους. Ζώντας μαζί τους και καταγράφοντας τη χαρά και την ευαισθησία τους σε φιλμ, η Άλεξ απεικονίζει ιστορίες που σπάνια εκπροσωπούνται στην κυρίαρχη ιστοριογραφία. Στο TRANSATHENS βλέπουμε μια πόλη να μεταμορφώνεται συνεχώς. μια πόλη που δημιουργείται από συνυφασμένες αλλά συχνά αποσιωπημένες ιστορίες περιθωριοποιημένων θεμάτων · μια πόλη με περήφανα φρικιά και υπέροχες βασίλισσες · όνειρα ενός διαφορετικού μέλλοντος και τραγούδια ενός θεαματικού παρόντος που αγωνίζεται κάθε βράδυ για το δικαίωμά του να υπάρχει.

---

Η Alex Kat γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Σπούδασε στο Λονδίνο / 1992-2000 / London College of Fashion / δίπλωμα ιδρύματος τέχνης και σχεδίου / Καλών Τεχνών στο Central Saint Martins. Επέστρεψε στην Αθήνα και παρακολούθησε τα σεμινάρια του Φωτογραφικού Κύκλου το 2002 και αποφάσισε να μετατρέψει το πάθος της για φωτογραφία σε επάγγελμα. Μετακόμισε στο Βερολίνο το 2004 όπου εργάστηκε ως βοηθός φωτογράφος στη μόδα και τη διαφήμιση. Επέστρεψε στην Αθήνα το 2013 όπου ξεκίνησε το έργο TransAthens, φωτογραφίζοντας τη σκηνή των τρανς και κουήρ στην Αθήνα, ένα έργο που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα, εργάζεται συστηματικά στο θέατρο ως φωτογράφος παραστάσεων. Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζεται ως μόνιμη συνεργάτης στο PMSTUDIO IMAGE- PRODUCTION και παρουσιάζει τη δουλειά της στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

In 2013, Alex Kat returned to Athens after 17 years of living abroad. One of the first athenian venues she fell in love with was Koukles -  a historical trans nightclub hosting the oldest surviving drag show of greece.  Alex formed intimate relationships with the performers and soon realised that Koukles is not just a nightclub but a creative family offering love and support to its members who fostered intimate relationships of queer kinship. She soon became the photographer of the group and the girls loved posing for her as much as she loved capturing their exuberant days and nights. In living with them and capturing their joy and vulnerability on film, Alex illustrates stories rarely represented in mainstream historiography. In TRANSATHENS we see a city constantly being transformed; a city that is created by interwoven but often silenced histories of marginalised subjects; a city of proud freaks and fabulous queens; dreams of a different future and songs of a spectacular present that fights every night for its right to exist.

---

Alex Kat was born in Athens in 1974. She studied in London / 1992-2000 / London College of Fashion / foundation diploma in art and design / Fine Arts at Central Saint Martins. She returned to Athens and attended the seminars of the Photographic Circle in 2002 and decided to turn her passion for photography into a profession. She moved to Berlin in 2004, where she worked as an assistant photographer in fashion and advertising. She returned to Athens in 2013, where she started the TransAthens project, photographing the transgender and queer scene in Athens, a project that continues to this day. At the same time, she works systematically in the theatre as a performance photographer. For the last three years, she has been working as a permanent collaborator at PMSTUDIO IMAGE- PRODUCTION and presents her work in Greece and abroad.

Ήβη Καϊσερλη, Είμαι, βίντεο, 2020

Ivi Kaiserli, I am, video, 2020

Το κλιπ αυτό δημιουργήθηκε με αρχικό σκοπό να συμμετέχει στο φεστιβάλ υπερηφάνειας (Athens Pride) του περασμένου ετους. θα μπορούσε κανείς με μια πρώτη ανάγνωση να πει πως είναι ένα ξεκάθαρο ίσως και οργισμένο μηνυμα προς μια εντεχνως εκφασισμενη και νεοσυντηρητικη κοινωνία. Είναι όμως; Με την κοινωνία αυτή έχω πόλεμο εκ γενετής. Δεν μου τον κυρηξε χθες. Στην πραγματικότητα χεζω κατάμουτρα τα συντηρητικά ρεύματα των πιο προοδευτικών χώρων που φερόμενοι ως συμμαχοι, νομίζουν πως μπορούν να με προσδιορισουν, να με βάλουν σε κουτάκια, να αποφασίσουν αν είμαι γυναίκα και μέχρι που, αν είμαι θύμα και πότε, αν έχω φωνή και τι θα πω, αν δικαιούμαι χώρο και όχι μόνο αν η εργασία μου αξίζει σεβασμού η προάσπισης, αλλά και αν μπορώ να επιλέξω ελεύθερα το να καταπιεζομαι μέσα σε αυτήν - όπως κανουν οι ίδιοι στις δικές τους - και μάλιστα με δικής τους επιλογής όρους, ώστε να ταιριαζω σαν ευσημο συμπεριληπτικοτητας αλλά και να εξυπηρετω την οιαδήποτε ατζέντα τους. Σας έχω νέα. Για τις τρανς θα μιλάνε οι τρανς και για τις πουτανες οι πουτανες. ‘Η τουλάχιστον για μένα που είμαι και τα δυο θα μιλάω εγω.

---

Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Κω. Η παιδική και εφηβική μου ηλικία ηταν χρόνος που έκλεψε η κοινωνία από τον άνθρωπο που ήθελα να γίνω. Σπούδασα εφαρμοσμένες τέχνες και αργότερα μόδα στην Αθήνα, όπου κι έζησα τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης μου. Έχω κάνει διάφορες δουλειές πριν καταλήξω να ασχοληθώ με την εργασία στο σεξ. Είμαι τρανς γυναίκα και σεξεργατρια.

This clip was originally created to participate in last year's Athens Pride. As a first reading, one could say that it is a clear and perhaps angry message to a masterfully composed neofascist and neoconservative society. But is it just that? I am at war with society since birth. It did not start yesterday. In fact, I shit all over the conservative currents of the most progressive spaces that, supposedly as allies, think that they can identify me, put me in boxes, decide if I am a woman and up to what point, if I am a victim and in which cases, if I have a voice and what I can say, if I am entitled to space and not only if my work deserves respect or protection, but also if I can freely choose to be oppressed in it - as they do in their own - and in fact by their own choice, to suit as a compliment of inclusiveness but also to serve any of their agendas. I've got news for you. Trans people are the ones that may speak on behalf of trans people and prostitutes are the ones that may speak on behalf of prostitutes. Or at least no one can speak about me (that I am both these things) other than myself.

---

I was born in Athens and grew up in Kos. My childhood and adolescence was a time that society stole from the person I wanted to become. I studied applied arts and later fashion in Athens where I lived the first years of my adulthood. I did various jobs before I ended up working on sex. I am a trans woman and a sex worker.

Λυκούργος Πορφύρης, MILFo/aK (Men I’d Like to Fuck or/and Kill), μαρκαδόρος σε χαρτι, 2019

Λυκούργος Πορφύρης, MILFo/aK (Men I’d Like to Fuck or/and Kill), markers on paper, 2019

Το MILFaK είναι μια σειρά σκίτσων που απεικονίζει εκείνους τους άντρες με το άλφα το κεφάλαιο που θες να σε βάλουν κάτω και να σου σκίσουν τα φάρδουλα! Οι ίδιοι άντρες που θες να σκοτώσεις γιατί όχι μόνο δεν θα λείψουν σε κανέναν, αλλά και ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς αυτούς.

 

Στην σειρά αυτή, ο(?) Λυκούργος αποτυπώνει το πανσεξουαλικό του μπέρδεμα. Πως γίνεται να σου αρέσουν όλες οι σεξουαλικές εκφράσεις και εκφάνσεις, ακόμα και αυτές που είναι σκότωμα?

 

---

O Λυκούργος Πορφύρης δεν είναι ένας abled cis straight male εικαστικός της δεκαετίας του 60-70 με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και δεν αποφοίτησε από το εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη. Έργα του δεν φιλοξενούνται στην εθνική πινακοθήκη αλλά ούτε και στο κεντρικό κτήριο της εθνικής τράπεζας της Ελλάδος. Στο έργο του δεν τιμά πατροπαράδοτες αξίες και ιδανικά και οι επιρροές του δεν προέρχονται από την ελληνική ύπαιθρο. Τα υλικά που χρησιμοποιεί για την επιτέλεση των έργων δεν προέρχονται αλλά ούτε και συνδέονται με την ελληνική γη. Τέλος, ο Λυκούργος δεν είναι ένας άντρας καλλιτέχνης με τσίπα και φιλότιμό που τιμάει τα παντελόνια που φοράει, γιατί συνήθως φοράει αστραφτερά κολάν και σορτσάκια με τον κώλο έξω.

-Oh! Look at this cop he is so hot!

-Are you Kidding me? How can you be turned on by a cop? or by a nationalist or a priest?

-Well those are the Men I'd Like to Fuck and Kill. Toxic Masculinity is always problematic. On the other hand, following the pansexual context, all gender and sexualities can be charming and sexy.

MILFo/aK is a series of 9 drawings where Lykourgos is expressing his pansexual confusion between his lust and his disgust. The project is raising the question: can we separate our fantasies from our ideology?

 

---

Lykourgos Porfyris is not an abled cis straight male artist from the 60s or 70s and he does not hold an MFA from Paris, neither was Yiannis Moralis his main tutor. His works are not in the collection of the greek national gallery, neither in the collection of the greek national bank. In his work, he doesn’t celebrate inherited values and ideals of his fatherland. His work is not influenced from the greek country side. For the implementation of his work he does not use material that can be found or produced by the greek land. Last but not least, Lykourgos is not a man of honour and he doesn’t “honour his pants” (patriarchal homophobic Greek expression), mainly because he wears fabulous leggings and hot shorts, showing off his ass.

Mochi, Τα mochi του Μωριά, video, 2021

Mochi, The mochi of Morias, video, 2021

(password: mochi1821)

Τι είναι η πατρίδα μας?
Μην ειν το modem?
Μην είναι το mochi?

Εν αρχήν είναι το mochi
Το παιδί της προφητείας
ομορφιά Ανεξαρτησίας
Τίποτα δεν μπορεί να το φοβίσει
το mochi είχε την δική του ιστορία.
Γράφεται ξαναγράφεται και παραγράφεται.
Και επειδή το mochi βαριόταν δεν διάβασε ποτέ του την ιστορία.
Και άφησε τα πράγματα να συμβαίνουν και να ξανά συμβαίνουν επάνω, μέσα, και γύρω του.

Το Mochi σε ένα βίντεο-κολάζ ενσωματώνει τους δύο πόλους της σύγκρουσης εσωτερικεύοντας την ταυτοτική πάλη μεταξύ δύσης-ανατολής, αρρενοπώτητας-θηλυκότητας, ανεξαρτησίας-υποταγής. Με πρώτες ύλες την αναμασημένη εικονογραφία της επανάστασης του ‘21 και τη λαϊκή κουλτούρα της τηλεόρασης των 90’s, συνθέτει μια κατακερματισμένη ιστορική αναπαράσταση με πρωταγωνιστή το ίδιο. Έναν εθνικό ύμνο για την αδυνατότητα της ανεξαρτησίας. Μια γιορτή για τα 30 χρόνια μη-ανεξαρτησίας του στη δυστοπία.

 

Η πατρίδα μας τρώει τα mochi της
Το mochi πεθαίνει σαν χώρα
Και γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος ενός ολόκληρου πολιτισμού
Παίρνει την απόφαση ότι θα φταίει για όλα.
Και η εσωτερική μάχη για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας συνεχίζεται.

 

---

 

Το Mochi Γεωργίου μεγάλωσε στο Περιστέρι βλέποντας στην τηλεόραση digimon και Μαρίνα Κουντουράτου. Eίναι ποιητή, περφόρμερ, αυτο-εκδότη και επιμελητή με βάση την Αθήνα. Η πρακτική του αφορά την queer εμπειρία, τη σωματικότητα και τη δημιουργία κοινότητας. Τα έργα του βασίζονται σε ποπ/trash/ιντερνετ αναφορές, με σκοπό την εξερεύνηση έμφυλων και ταξικών ζητημάτων, αλλά και του τραύματος της ελληνικότητας για τις ποστ-μιλλέννιαλ γενιές. 

 

Έχει δουλέψει στην επιμέλεια και οργάνωση του εκδοτικού εγχειρήματος Queer Ink ξεκινώντας μια σειρά poetry slam event με σκοπό τη δημιουργία μιας αθηναϊκής queer σκηνής και την αναδειξη queer ποιητ@ και συγγραφ@ μέσω της παραστατικής ποίησης αλλά και μέσω του queer book fair που υπάρχει σε κάθε event.  Έχει συμμετάσχει ως επιμελητή, performer και υπεύθυνο παραγωγής σε projects οπως: "Queer Ink presents: queer words" για το πρόγραμμα Αθήνα 2018 - Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, “asfaBBQ 2018” (Ανωτατη Σχολη Καλών Τεχνών), “Queer approaches to Lena Platonos” (Εθνική Λυρική Σκηνή), “Glam Slam” (Cabaret Voltaire), “Queer Performance Lab” (Ανωτατη Σχολη Καλών Τεχνών), “What Is Queer Writing?” (Queer Ink Hub), ”Voyage around my Room” (Athens Municipality Art Center), “We’d rather be fat than be a goddess!” (AMOQA/Φεστιβαλ Αθηνών και Επιδαυρου), “Athens Festival Of Queer Performance” (Feminist Autonomous Centre For Research), "Orfeas 2020" (Εθνική Λυρική Σκηνή). 

 

Μέρος της πρακτικής του είναι η εκπαίδευση και ενδυνάμωση μέσω των αυτο-εκδόσεων και έχει διοργανώσει εργαστήρια δημιουργίας fanzine όπως το «D.I.Y. ZINE WORKSHOP» (4th LGBTQI+ Patras Pride, «INSPIRE» erasmus+ Netherlands, «ACTIVE SOLIDARITY» erasmus+ Greece, «SAZMAN» Supported by START – Create Cultural Change)

 

Το 2020 επικεντρώθηκε στην αυτοέκδοση του έντυπου έργου “My heart hurts […]”, στη δημιουργία της χειροποίητης συλλεκτικής ποιητικής έκδοσης “ΓΛΥΚΑΔΑΚΙΑ Ο ΜΟΤΣΗΣ” και στην πρωτη του επιμελεια σε συλλογικη εκδοση “ANAMESA”.

(password: mochi1821)

What’s our motherland?
Is it the modem?
Is it mochi?

in the beginning, there was the mochi
The child of the prophecy
beauty of Independence
Nothing can scare them
Mochi had their own history
written, re-written and unwritten

And as mochi was lazy, they never read the history
And they let things happen, and happen again on them, in them, around them.

 

In this video-collage, Mochi embodies both poles of the conflict, internalising the identity battle between west and east, masculinity and femininity, independence and subordination. Combining the ruminated iconography of the greek revolution with pop-cultural moments from 90’s greek tv, they compose a fragmented historical re-enactment in which they are the sole protagonist. A national anthem for the impossibility of independence. A celebration of their 30 years of non-independence in the dystopia.

Our homeland eats her mochi
Mochi dies as a country
And becomes the scapegoat of a whole civilization
They decide everything is their fault
And the internal battle for the homeland’s independence rages on.

---

Mochi Georgiou grew up in the Peristeri neighbourhood in Athens watching Digimon Adventure and Marina Kountouratou (a fictional character of a 90s greek sitcom) on television. Their practice, based in Athens, involves poetry, performance, self-publishing and editing text and image based publications including zine series. Their work engages with various themes in pop, trash and internet cultures in an investigative spirit around gender and class issues as well as addressing the traumatic experiences of the so-called ‘post-millennial’ generation, living in contemporary Greece.


Mochi worked in organising the publishing project Queer Ink through which they were involved in various inter-disciplinary creative projects and inaugurated fruitful collaborations with other writers or artists. They launched a series of artistic events called Poetry Slam with the intention of creating an Athens-based queer artistic space in order to showcase work of queer poets and writers working through poetic-performative practices as well as with the intention of supporting them through the Queer Book Fair that took place in every event. They have been a contributing editor, performer and executive producer in many projects including: “Queer Ink presents: queer words” for the Athens 2018: World Book Capital program. “asfaBBQ 2018” (Athens School of Fine Art), “Queer Approaches to Lena Platonos” (2019, Greek National Opera), “Glam Slam” (Cabaret Voltaire, Athens, Greece), “Queer Performance Lab” (Athens School of Fine Art), “What is Queer Writing?” (Queer Ink Hub), “Voyage around my Room” (Athens Municipality Art Center), “We’d rather be fat than be a goddess” (AMOQA - Athens and Epidaurus Festival) “Athens Festival Of Queer Performance” (Feminist Autonomous Centre For Research), «Orfeas 2020» (Greek National Opera).

 

 
Part of their practice is the education and empowerment of writers through self-publishing; Mochi has organised creative writing workshops such as “D.I.Y. ZINE WORKSHOP” (4th LGBTQI+ Patras Pride), “INSPIRE” erasmus+, Netherlands, “Active Solidarity” erasmus+, Greece. “SAZMAN” Supported by START - Create Cultural Change).

In 2020, they have focused on self-publishing text-based work: “My Heart Hearts [...]”, creating a hand-made collectible poetic publication “ΓΛΥΚΑΔΑΚΙΑ Ο ΜΟΤΣΗΣ” and in editing the first edition of the collective poetic publication “ANAMESA”.

Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου, The Handbook to the Lore and Wisdom of the Queer Indigenous, Σειρά σχεδίων, ανάμεικτη τεχνική, 2017

Alexandra Papademetriou, The Handbook to the Lore and Wisdom of the Queer Indigenous, Series of mixed media paintings, 2017

Παίζοντας με σύμβολα ελληνικής εθνικής υπερηφάνειας και queer επιτελέσεις, το The Handbook to the Lore and Wisdom of the Queer Indigenous επιλέγει μια άμεση και εσκεμμένα παιδαριώδη προσέγγιση για να εκφράσει αγανάκτηση με ορισμένα τμήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που συχνά επιδίδονται σε ακραίες επιδείξεις αρχαιολαγνείας και ματσισμού. Πράγματι, τίποτα δεν είναι πιο προσβλητικό για αυτούς που ακόμη προσκολλώνται στο τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια από οποιοδήποτε συσχετισμό με κάτι – άπαπα! – πούστικο. Ταυτόχρονα, η ακαλαίσθητη αισθητική επιχειρεί να διαλύσει τυχόν λανθασμένες εντυπώσεις που μπορεί να έχει ένας μη-έλληνας παρατηρητής σχετικά με την κουλτούρα του λεγόμενου «λίκνου του δυτικού πολιτισμού» και να περιορίσει περαιτέρω άκρατο θαυμασμό.

 

Αυτή η σειρά έργων δημιουργήθηκε το 2017 ειδικά για την εκδήλωση Ανάσταση με τα Δοκούμενα * Documena Resurrection Extravaganza, η οποία ήταν μέρος του προοιμίου της 6ης Μπιενάλε της Αθήνας, και μέρος ενός ευρύτερου (ίσως μονόπλευρου) διάλογου με την Documenta 14 και την αδέξια από μέρους της επίκληση/οικειοποίηση/χρήση μιας φαντασιακής ελληνικότητας: μια ελληνικότητα αποτελούμενη από εικόνες και σύμβολα παρμένα από καρτ-ποστάλ και συνώνυμη με αόριστες έννοιες όπως ελευθερία ή δημοκρατία· μια ελληνικότητα δελεαστικά εξωτική, Νότια, αλλά πάντοτε βολικά Λευκή και Ευρωπαία· μια ελληνικότητα που δε μετατοπίστηκε ποτέ από τη θέση της στην κατασκευή του φασισμού. Την ίδια προσεκτικά επιμελημένη ελληνικότητα που διακατέχει την ελληνική εθνικιστική ρητορική, πάντα άσπιλη, καθαρή από οποιαδήποτε ανεπιθύμητη παρουσία.

Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου // Η τρέχουσα έρευνά μου μελετά τη σχέση μεταξύ πολιτιστικής παραγωγής και σχηματισμού της εθνικής ταυτότητας: το πώς κράτη, μουσεία, γκαλερί αλλά και μεμονωμένοι καλλιτέχνες, με ή χωρίς αυτή τη πρόθεση, συμμετέχουν στη κατασκευή ενός εθνικού υποκειμένου , κανονικοποιούν συμπεριφορές και ιδέες και τελικά συντηρούν τον εθνικισμό. Μέσω του χιούμορ και του συνδυασμού γραπτού λόγου και σχεδίων εστιάζω στην αυθαιρεσία και τον παραλογισμό εγγενή στην εθνική ταυτότητα.

 

www.alexandrapapademetriou.com   papademetriou.alexandra@gmail.com

Playing with symbols of greek national pride and displays of queerness, The Handbook to the Lore and Wisdom of the Queer Indigenous opts for a direct and intentionally puerile approach to expressing exasperation with certain strata of contemporary greek society which regularly indulge in various over-the-top rituals of ancestor-worship and pathetic displays of machismo. Indeed, the surest way to mortify those clinging to the triptych πατρίς-θρησκεία-οικογένεια (fatherland-faith-family) is to associate them in any way with anything – god forbid! – queer. In addition, the crass imagery is meant to dispel any misconceptions a non-greek observer might have in regards to the culture of the so-called "cradle of western civilisation" and to curb further uncritical veneration.

 

This series of paintings was conceived and made in 2017 specifically for the event Ανάσταση με τα Δοκούμενα * Documena Resurrection Extravaganza, which was part of the prelude to the 6th Athens Biennial and positioned within a broader (perhaps one-sided) dialogue with Documenta 14 and its clumsy appropriation/ evocation/ instrumentalisation of an imagined greekness: a greekness comprised of postcard-ready images and symbols cherry-picked from classical Athens and synonymous with platitudes such as freedom or democracy; a greekness tantalisingly oriental, Southern, but always conveniently White European; a greekness never dislodged from its place within the construction of fascism. The same carefully curated greekness which saturates greek nationalist rhetoric, always untarnished, uncomplicated, purged from any undesirable presence.

Alexandra Papademetriou // My current research cycle concerns the relationship between cultural production and the formation of national identity: how states, museums, galleries and individual artists, deliberately or not, participate in the construction of a national self, normalise behaviours and discourses, and eventually perpetuate nationalist ideas. Through humour, and with the juxtaposition of text and drawings, I aim to draw attention to the arbitrary nature and absurdity of inherited identity.

www.alexandrapapademetriou.com   papademetriou.alexandra@gmail.com

Zirlar Mord Ω’, Skirting, video, 2021

Zirlar Mord Ω’, Skirting, βίντεο, 2021

Μία οπτικοακουστική φόλκπορν ιστορία. Ο ήχος ταξιδεύει μέσα από το λαϊκο άσμα “ένας αητός καθότανε”, επιμηκύνοντας το και αναμειγνύοντάς το με οντιοπορν ηχοτοπία. Το βίντεο βασίζεται σε υλικό από παραστάσεις παραδοσιακών χορών συνδυασμένες με σκηνές από μέηντστρημ πλατφόρμες πορνό. Η ψηφιακή τελετή προσκαλεί την αρρενωπή φούστα να αποκαλύψει τα ανώφελα στερεοτυπικά όρια της έκφρασης και της ταυτότητας που δημιουργεί η πατριαρχία, όπως αυτά που αποκαλύπτονται από το πρωτότυπο κομμάτι που προορίζεται μόνο για άντρες χορευτές. Εντείνοντας τις τονικότητες και τον ρυθμό του τραγουδιού, τα σώματα χαράσσουν κύκλους με φούστες, χορεύουν με βογκητά γύρω από τις εκστατικές περιοχές τους και ξεγυμνώνουν τα έθιμα και την ιστορία από τις αισχρές, μη συμπεριληπτικές τους υφές.

---

Το Ζιρλάρ Μορντ Ω’ είναι οντότητα από τον Κρόνο που κινείται στο πεδίο της έρευνας, προσπαθώντας να ενταχθεί στην Γη μέσω μιας από τις αναρίθμητες ανοιχτές ID υποδοχές του συστήματος Φώτη Ροβολή, που έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική (Θεσσαλία) και ηλεκτροακουστική σύνθεση (KonCon/KABK, Χάγη) και καταπιάνεται με τον χώρο, την εικόνα, το σώμα, την κίνηση και κυρίως τον ήχο. Τα έργα του διαμορφώνονται ανακαλύπτοντας διαφορετικές ταυτότητες κάθε φορά (STRCZNBML, Voukolitronik, Apiblata), με αποτέλεσμα μία πλημμύρα ταυτοτητων. Οδυνηρή ή απολαυστική. Όλες οι υπάρξεις του επικεντρώνονται στις επαναλαμβανόμενες επιτελέσεις ρόλων του καθημερινού, τις φαντασιακές ουτοπίες, τα transpecies, τους θορύβους των συνόρων και το γκλίτερ πορν. Σε αυτό το σημείο του ταημλάην παρακολουθεί το πρόγραμμα Μουσική για νέα μέσα στο ΕΚΠΑ, δημιουργεί κολαζ για το Γιούσρα και προσπαθεί να ανακαλύψει πώς θα αποκτήσει την exosense του.

An audiovisual folkporn remix story. The audio travels through the traditional folk song “Enas aitos kathotane” streching it out and mixing it down with audioporn soundscapes. The video follows footage from traditional dance performances combined with scenes from mainstream porn online platforms. The digital ritual is summoning the masculine skirt to reveal the unavailing stereotypical boundaries of expression and identity that patriarchy creates, like the ones depicted on the original song which is intended for dancing by male dancers only. By sustaining the song’s pitches and rhythm, bodies create circles with their skirts, dance- moaning around their euphoric fields and strip the customs and histories of their filthy, exclusionary textures.

---

Zirlar Mord Ω’ is a saturnian researcher currently integrating itself in the earth through the body of Fotis Rovolis who has infinite open ID slots, has studied architecture (UTH, Thessaly) and electroacoustic composition (KonCon/KABK, Hague) and likes to do stuff with space, image, body, movement and primarily sound. Their works come along with discovering different aliases/characters each time (STRCZNSMBL, voukolitronik, Apiblata), resulting to an overflow of identity suffering or pleasure. All of their existences deal with everydaylife role-performing repetitions, imaginary utopias, transpecies, border noise and glitter porn. Currently, they study Music for new Media at NTUA, produce collages for Yusra Mag and figure out how to obtain their exosense.

Ηλίας Καρνιάρης, Νέα Ελληνική Επανάσταση, πολλαπλά μέσα, 2018-2021

Elias Karniaris, New Greek Revolution, multiple media, 2018-2021

Ο ερευνητής Ηλίας Καρνιάρης παρουσιάζει εικόνες από το προσωπικό του αρχείο για μια υπόθεση που θα συγκλονίσει. Σύμφωνα με τεκμήρια, ανθελληνική μυστική οργάνωση ετοιμάζει μια σειρά από χτυπήματα με στόχο την Ελλάδα και τους κατοίκους της. Σκοποί της οργάνωσης α. η εκθήλυνση του πληθυσμού, β. η αλλοίωση των πρωτογενών του χαρακτηριστικών, και γ. η καθιέρωση νέων παγκοσμιοποιημένων ηθών.  Στις αδημοσίευτες μέχρι σήμερα μακέτες, μπορεί κανεις να δει πως η ομάδα έχει σκοπό να ξεκινήσει να προετοιμάζει το έδαφος σύντομα ώστε το υποτιθέμενα αναπόφευκτο μέλλον της χώρας να περάσει στα χέρια μιας νεοελληνίδας ‘Nτράγκ Κουήν’ πρωθυπουργού. Στα τεκμήρια βλέπουμε ότι τα σχέδια της οργάνωσης φτάνουν μέχρι και την αλλαγή του εθνόσημου που από αρρενωπό και φυσιολογικό γαλανόλευκο θα μεταμορφωθεί σε ανίερο και ανώμαλο ματζέντα. Μάλιστα όπως μπορεί κανείς να δει από τα mock-ups του ερευνητή, η Ντραγκ Πρωθυπουργός φαίνεται ότι αφενώς θα προσπαθήσει να προσεγγίσει την hipster νεολαία που διψάει για εναλλακτική αισθητική και φεμινιστικές ιδέες,  αφετέρου θα κάνει και άνοιγμα στην συντηρητική Ελλάδα υποσχόμενη παροχές και απόλυτη στήριξη στην ορθοδοξία και τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη, για παράδειγμα κρατώντας το σταυρό της ελληνικής σημαίας (σε αντίθεση με το νεοφιλελέυθερο αντιχριστιανικό "Ελλάδα 2021"). Χρησιμοποιώντας την στήριξη από τα δύο άκρα και χειραγωγόντας με ψέματα τον λαό, έχει στόχο να αποσπάσει την απόλυτη εξουσία που χρειάζεται για να καταστρέψει όλους τους ιερούς θεσμούς του έθνους. Και το ερώτημα μαίνεται: θα καταφέρει να φτιάξει μια ροζ/ματζέντα ανώμαλη Νέα Ελληνική Επανάσταση;

---

Ο Ηλίας Καρνιάρης γεννήθηκε το 1990 στην ελληνική Άγρια Δύση. Σπούδασε αρχιτεκτονική αλλά τον κέρδισε η τέχνη και η εφαρμοσμένη γλωσσολογία. Παράγει έργα με εντυπωσιακά αργό ρυθμό, ιδιαίτερα αφότου συνειδητοποίησε κατά την πρώτη επιστροφή του Κρόνου του ότι ο καπιταλισμός τον είχε κάνει να αντιμετωπίζει την τέχνη του σαν άλλο ένα θέαμα προς ψηφιακή κατανάλωση και είχε εμφυτεύσει μέσα του μια χυδαία επιθυμία για επιτυχία με αγοραίους όρους. Κάποτε ήταν πολύ ενθουσιασμένος με το διαδίκτυο και τα social media, τώρα το ξανασκέφτεται. Δουλεύει με πληθώρα μέσων, από φθηνές inkjet εκτυπώσεις και αυτοκόλλητες ταινίες μέχρι εκτεταμένα ψηφιακά αρχεία, αφηγήσεις και εικονογραφήσεις και site-specific εγκαταστάσεις. Η ελληνική ταυτότητα ως συνεχές τραύμα, η αρχαιολογία της τηλεόρασης και άλλων φαινομένων της λαϊκής κουλτούρας, καθώς και οι αλληλεπιδράσεις των σύγχρονων ψηφιακών υπερπραγματικοτήτων με την καθημερινή ζωή και τις πρακτικές της είναι σταθερά σημεία αναφοράς στο έργο του. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και στην Αθήνα. Γράψτε του, θα του αρέσει: karniaris@gmail.com

Researcher Elias Karniaris presents images from his personal archive of a case that will shock. According to evidence, an anti-Greek secret organisation is preparing a series of strikes targeting Greece and its inhabitants. Aims of the organisation are: a. the extermination of the population, b. the alteration of its primary characteristics, and c. the introduction of new globalised morals. In the as yet unpublished images, one can see that the group intends to start preparing the ground soon so that the supposedly inevitable future of the country passes into the hands of a neohellene drag queen prime minister. In the evidence presented, one can see that the plans of the organisation go as far as the change of the coat of arms, which will be transformed from a masculine and normal blue and white to an unholy and queer magenta. In fact, as can be seen from the researcher's mock-ups, the drag Prime Minister seems to be trying to approach on the one hand the hipster youth who is thirsty for alternative aesthetics and feminist ideas and on the other hand conservative Greece, promising benefits and absolute support to orthodoxy and ancient Greek ideals (for example sticking with the cross of the Greek flag in contrast to the neo-liberal anti-Christian “Greece 2021” organisation). Using the support of both ends and manipulating the people with lies, she aims to seize the absolute power she needs to destroy all the sacred institutions of the nation. And the question rages on: will she manage to start a pink / magenta anomalous New Greek Revolution?

---

Elias Karniaris was born and raised in 1990 in the Greek Wild West. He studied architecture but opted out of it in favour of art-making and applied linguistics. He produces works in an astoundingly slow pace, even more so after he realised during the first Saturn's return that capitalism had instilled in him an understanding of his art as yet another spectacle for digital consumption and a vulgar desire for success in market terms. Once a big enthusiast of all things internet and social media, he is currently reconsidering. He works with a plethora of media, spanning from cheap inkjet prints and adhesive tapes to extended digital archives, narrations and illustrations as well as site-specific installations. Greek identity as a constant trauma, archaeology of television and other popular culture phenomena as well as the interactions of contemporary digital hyperrealities with everyday life and its practices are recurring themes of his work. He lives and works in Berlin and Athens. Drop a line, he is going to love it: karniaris@gmail.com

str8boy3000, 13.3 Μόνο Αθλητικά, βίντεο, 2021

str8boy, 13.3, βίντεο, 2021

Ο παρουσιαστής του “13.3 Μόνο Αθλητικά”, str8boy3000 είναι ταξιδιώτης του χρόνου, ο οποίος προέρχεται από το έτος 3000 μ.Χ. και ζει στην σύγχρονη Αθήνα από το 2015 μ.Χ, με την οικογένεια του. Οι εμπειρίες του ίδιου και των οικείων του, τον οδήγησαν στην απόφαση να χρησιμοποιήσει το προνομιο του ως straight λευκός αντράς υπερ των δικαιωμάτων της συζύγου του και του gay γιού τους ενω οι ιδιοι του στέκονται και τον βοηθουν να κατανοήσει το σημερα. Μέρος των δράσεων του είναι και η αθλητική εκπομπή “13.3 Μόνο Αθλητικά”, απόσπασμα της οποίας εκτίθεται ως έργο στην έκθεση “200 Χρόνια Ασφυξία”. Στόχος της εκπομπής είναι να δημιουργήσει ένα safe space, στο οποίο να μπορεί να εκφραστεί ο φίλαθλος gay γιός του, αλλα και να διδαχθεί ο ιδιος μεσα απο αυτη την εμπειρια. Ο Str8boy3000 προσπαθώντας μέσα από το δικό του πρίσμα να κατανοήσει τα προβλήματα του γιού του, πολλές φορες αποτυγχάνει να συνδεθεί πραγματικά. Θα μπορέσει μια μερα ο γιος του να μπαινει στα γηπεδα φορωντας την αγαπημενη του φουστα?

---

Ο str8boy3000 είναι κοινωνικός ανθρωπολόγος με ακτιβιστική δράση για την υποστήριξη των δικαιωμάτων της οικογένειάς του. Εχει εργαστεί σε διάφορα επαγγέλματα ως κατασκευαστής ποδηλάτων, barman, DJ και πιανίστας στο συγκρότημα maria_petrogaz_kokovikou. Στην παρούσα φάση, συμμετέχει σε ντοκιμαντέρ του filmmaker kostasdimis, ετοιμάζει το trap music album του “Vegan” και παρουσιάζει την αθλητική εκπομπή “13.3 Μόνο Αθλητικά”.

The show host of “13.3 Μόνο Αθλητικά“, str8boy3000, is a time traveler from 3000 A.C. who has lived in Athens with his family since 2015 AC. Both his and his family's experiences have led him in the decision to use his privilege as a straight white man to actively support the rights of his wife and their gay son, while they both help him figure out the present. Part of his action is the sports show “13.3 Μόνο Αθλητικά“, which will be presented as a film clip to the exhibition “200 Χρόνια Ασφυξία“. The sports show aims to create a safe space in which his gay son a sports enthusiast will be able to express himself. Str8boy3000 is trying to understand his son’s problems, through his own perspective and sometimes he fails to truly connect. Will his son ever be able to go to a football match wearing his favourite skirt?

---

str8boy3000 is a social anthropologist and an activist for the rights of his family. He has worked in various professions, such as bicycle constructor, barman, DJ and as a pianist for the music band maria_petrogaz_kokovikou. Currently, he takes part in a documentary by the filmmaker kostasdimis, records a trap album named “Vegan” and hosts the sports show “13.3 Μόνο Αθλητικά“.

Kangela Tromokratisch & Κατερίνα Παρασκευά, Kangelina Kolokotronisch, φωτογραφια, 2021

Kangela Tromokratisch & Katerina Paraskeva, Kangelina Kolokotronisch, photograph, 2021

Kangela Mpoumpoulina (1).jpg

H απολυτη Ελληνιδα πατριωτης Καγγελα για να τιμησει την αγια επετειο των 200 χρονων απο την επανασταση του 1821 φωτογραφηθηκε ως Καγγελινα Κολωκοτρωνη με φοντο το απολυτο Ελληνικο μνημειο, με μακιγιαζ που παραπεμπει στην ιερη σημαια μας και σταιλινγκ δανεισμενο απο τους μεγαλους πολεμιστες της Ελληνικης επαναστασης!

---

Η Καγγελα ειναι η απολυτη Ελληνιδα νοικοκυρα που προτιμα το LSD απο το depon και φροντιζει να βρισκεται παντα μπροστα!

Η Κατερινα Παρασκευά είναι φωτογράφος που ζει και εξερευνά την Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία και Τέχνη σκηνοθεσίας. Παγιδεύει στο φακό της ιδιαίτερα πλάσματα, καλλιτεχνικά δρώμενα, στοιχεία την φύσης και αστικές συνθέσεις. Λατρεύει τις γάτες και μισεί τουε μπάτσους.

To honour the sacred anniversary of 200 years since the 1821 revolution, Kangela the ultimate Greek patriot got photographed as Kangelina Kolokotroni. Behind her is the ultimate Greek monument, her make up is reminiscent of the Greek flag, and the styling takes after the big warriors of the Greek revolution!

---

Kangela Tromokratisch is the ultimate Greek housewife who prefers LSD to paracetamol and strives to be in the forefront!

Karerina Paraskeva is a a photographer who lives and discovers Athens. She has studied photography and directing. She likes to capture unique creatures, artistic happenings, plus physical and urban settings. She loves cats and hates cops.

bottom of page